Over draadkunst
Vanaf 2010 maak ik draadfiguren. Eerst waren het vooral de jeugdherinneringen, verlangens, wel dan niet vervuld, ervaringen van alledag, die mij inspireerden tot het maken van draadvrouwen.
De draadfiguren van nu zijn nog steeds reacties op situaties in het dagelijkse leven, maar de verhalen eromheen zijn diverser geworden.
Mooi om te zien dat veel van mijn draadvrouwen als vrouwelijke archetypen herkenbaar zijn.
De griekse mythologie doet zijn intrede in de vorm van de 9 dochters van Zeus, de muzen voor vele kunstenaars en andere liefhebbers, hebben mij geinspireerd tot werken met dikker ijzerdraad om op die manier de verschillende muzen vorm te geven.
.
Er zijn ook andere figuren ten tonele verschenen: de teckel doet zijn intrede als begeleider van de vrouw, Bij de losstaande figuren dient hij niet enkel als gezeldschap maar ook als steunelement.
Vrouwen in oesterschelpen is een hele serie geworden.
Ants women is een serie. De mierenvrouw als broedster met kinderen als parels.
Ook het spel met schaduw is belangrijk geworden. Niet enkel de schaduw die de draadfiguren zelf maken op de muur, maar ook de geschilderde schaduw die een onderdeel worden van de sculpture en een eigen verhaal vertellen.
Dit verhaal is nog niet af.